این روزها هر یک از مردم سیستان و بلوچستان به نحوی در تلاشند تا به زائران پاکستانی اربعین حسینی(ع) خدمت‌رسانی کنند و در همین راستا اعضای یک خانواده زاهدانی به پخت فلافل در منزل برای این زائران اقدام کرده‌اند.
این روزها هر یک از مردم سیستان و بلوچستان به نحوی در تلاشند تا به زائران پاکستانی اربعین حسینی(ع) خدمت‌رسانی کنند و در همین راستا اعضای یک خانواده زاهدانی به پخت فلافل در منزل برای این زائران اقدام کرده‌اند. به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، از بچگی در گوشمان اسم تو را زمزمه کردند؛ وقتی پرچم عزای تو برافراشته می‌شد دیگر کسی در خانه نمی‌ماند، هر کس به مسجد و تکیه محله خود می‌رفت و برای غربت و بی‌کسی تو می‌گریست؛ شاید همان شب‌ها بود که مادرها برایمان به جای لالایی شبانه، روضه علی اصغر(ع) و رباب را زمزمه می‌کردند و همان‌ها شد سبب یک عمر خوشی و یک دنیا معرفت از تو که اکنون دست به دست هم داده که بتواند کسانی را که دلشان پیش تو جا مانده را دلخوش به کاری کند، کاری که نه وظیفه است و نه تکلیف، بلکه فقط از روی عرض ارادت و بیعت با آرمان‌هایت است ای شهید سرجدا. در روزهایی که دل عاشقان سرور و سالار شهیدان در آستانه اربعین ارباب بی‌کفن سوی تربت کربلا متوجه است، عده‌ای حرم نرفته عاشق با چشمِِ دل به زیارت حضرتش می‌روند و پای در ره خدمت به زوار اربعین سیدالشهدا(ع) می‌گذارند. حال که ایران اسلامی موکب زوار حسینی(ع) شده، چند خانواده حسینی(ع) مسلک و شیعی مذهب و زینبی(س) مرام گامهایشان را استوار کرده‌اند تا قوتی هر چند اندک را برای زائران حسین(ع) تدارک ببینند و با این کار توشه‌ای برای آخرت خود ذخیره کنند. پخت فلافل صلواتی برای عزاداران حسینی(ع) تعدادی از زنان، مردان و فرزندان زاهدانی با تشکیل دورهمی خانوادگی و در یک اقدام عاشقانه دست به دست هم دادند و با حمایت افراد خیر خدا دوست اقدام به پخت فلافل و پخش صلواتی آن بین هیئت‌های عزادارای زاهدان و زائران پاکستانی اربعین کرده‌اند. “مهدی آبده” که این روزها منزل شخصی خود را به صورت داوطلبانه و خودجوش به آشپزخانه صلواتی تبدیل کرده و به طبخ فلافل اقدام می‌کند، درباره این حرکت خانوادگی می‌گوید: اربعین یک جریان است که همه خواهان این هستند که از این قافله عشق عقب نمانند. من سال گذشته در پیاده‌روی ابعین در کربلا دیدم که مردم عراق با چه شور و اشتیاقی از زائران پیاده‌روی پذیرایی می‌کردند و شور حسینی به وضوح در آنها دیده می‌شد. وی درباره چرایی این اقدام خود گفت: خوشبختانه امسال با افزایش تعداد زائران در زاهدان مواجه هستیم و به نیت اینکه خاطرات پیاده‌روی اربعین بار دیگر برایم تداعی شود و به قصد اینکه استقبالی بی‌نظیر از زائران حسینی(ع) به ویژه برادران و خواهران پاکستانی که وارد شهر می‌شوند انجام دهیم، تصمیم گرفتیم که در حد توان و بضاعت فلافل پخت کنیم و بین زائران و ایستگاه‌های صلواتی توزیع کنیم تا اگر توفیق باشد ناممان در زمره عاشقان امام حسین(ع) ثبت شود. این شهروند زاهدانی ادامه داد: پخت فلافل کار سختی است و باید همه دست به دست هم بدهند تا بتوان آن را به سرانجام برسانیم که در این کار یک فرد خیر اقدام به خرید دستگاه فلافل زن کرد و هزینه تقریبی 6 میلیون تومانی آن را متقبل شد و بانی کار خیری شد که امروز همه خانواده‌ها در آن سهیم هستند. این دستگاه به صورت اتوماتیک در هر ساعت 4 هزار و 200 فلافل تولید می‌کند که بخشی از این دستگاه نیز ایده و ساخته خودمان بوده و در منزل ساخته شده است. آبده گفت: در این کار دوستان و اقوام کمک‌رسانی می‌کنند و مخارج آن از محل نذورات مردمی تهیه می‌شود و ما تنها بانی هستیم و توفیق خادمی را عهده‌دار شده‌ایم. عملیات اجرایی و نهایی پخت فلافل از ابتدای هفته جاری به صورت جدی‌تر در زائرسرای “امام رضا(ع)” زاهدان که محل اسکان زائران پاکستانی است آغاز می‌شود؛ در تلاشیم بتوانیم ذره‌ای از ارادت خود به امام حسین(ع) و یارانش را با این کار نشان دهیم که انشالله خداوند یاری‌گر ما باشد. ثواب خدمت به زائران حسینی(ع) کمتر از زیارت نیست خانم “مددکاری” یکی از خادمان افتخاری در زمینه پخت فلافل به خبرنگار تسنیم می‌گوید: ما هر چند توفیق نداریم که اربعین را در کربلا و در جوار بارگاه ملکوتی امام حسین(ع) باشیم اما بر این باور هستیم که ثواب پذیرایی از زائران امام حسین(ع) کمبر از زیارت آن حضرت نیست و ما از این طریق دلهایمان را با زائران روانه کربلا می‌کنیم و حاجت خود را در دل طلب می‌کنیم. وی افزود: این کار ما یک اقدام ناقابل برای زوار امام حسین(ع) است اما همین یکرنگی و خلوص نیتی که بین افراد فعال در این کار موج می‌زند انرژی خاصی به همه می‌دهد و خود انگیزه‌ای می‌شود که هر شب با رحیه بالاتر و اراده راسخ‌تر خود را آماده پخت فلافل برای زائران حسینی(ع) کنیم چرا که این اقدام فقط برای تسکین دل‌های خودمان است تا خود را آرام کنیم. مددکاری بیان کرد: پدر و مادرهایمان از کودکی واقعه عاشورا برای برایمان تعریف کردند و ما نیز این حادثه را آنقدر نسل به نسل منتقل کردیم که امروز عاشورا تبدیل به یک فرهنگ عالمگیر شده و شاهد هستید که از تمام دنیا در روز اربعین خود را به کربلا می‌رسانند تا از نزدیک عرض ارادت داشته باشند و این شور و اشتیاقی که می‌بینید حاصل همان عشق به حسین(ع) است که از کودکی و با شیر مادر به ما داده شد. این خادم افتخاری امام حسین(ع) با بغض در گلو و صدایی آرام گفت: امیدوارم این خدمت ناقابل و کوچکم مورد پسند اباعبدالله(ع) واقع شود و سال آینده نام من هم در لیست مسافران پیاده‌روی نجف تا کربلا ثبت شود. کودک خادم: از کار برای امام حسین(ع) لذت می‌برم “ملیکا آبده”، تنها 12 بهار را تجربه کرده و همراه مادرش در حیاط خانه در حد توان و بضاعت مشغول خدمت‌رسانی است؛ او که حالا بازی کودکانه‌اش با درایت والدین به خدمت‌رسانی به زوار اربعین تبدیل شده با همان ادبیات کودکانه می‌گوید: پدر و مادرم همیشه برای من از کربلا تعریف می‌کردند و من همیشه این واقعه را در ذهنم تجسم می‌کردم. وی ادامه داد: حسین(ع) از امامانی بود که با مظلومیت به شهادت رسید؛ من کربلا نرفتم اما آرزو دارم برای یک بار هم که شده به آنجا بروم. مادرم گفته اگر برای دوستان و زائران امام حسین(ع) کار کنم یک روز امام حسین(ع) من را هم به کربلا دعوت می‌کند؛ دوست دارم تا همیشه برای امام حسین کار کنم و از این کار لذت می‌برم. آتش خاموش نشدنی از عشق حسین(ع) یکی از جوانان فعال در این مجموعه می‌گوید: خداوند را شاکریم که سلامت و نعمت اربعین را در اختیار ما قرار داد تا بتوانیم از لذت‌های دنیوی دست کشیده و به عشق اخروی نظر کنیم؛ ما کربلا نرفته‌ها آتشی در دل داریم که خاموش نشدنی است اما بعضی مواقع این آتش زبانه می‌کشد و بند بند وجودمان را مملو از عشق حسین(ع) و یارانش می‌کند. مجتبی می‌گوید: اینکه بتوانیم کاری کنیم که زائران ایرانی و غیرایرانی در آسایش و آرامش به سر ببرند یعنی ما را در زیارت خود شریک کرده‌اند؛ جوانان فامیل با پخت فلافل و توزیع در بین موکب‌های زاهدان، بخشی از ارادت خود را به اباعبدالله الحسین(ع) را نشان می‌دهند. وی ادامه داد: اینجا کوچک و بزرگ و پیر جوان فرقی ندارد، همه در تلاشند و این کار را با شوق غیرقابل وصف انجام می‌دهند؛ خستگی در کار ما دیده نمی‌شود چون وقتی نام حسین(ع) می‌آید همراه آن انرژی هم می‌آید.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، از بچگی در گوشمان اسم تو را زمزمه کردند؛ وقتی پرچم عزای تو برافراشته می‌شد دیگر کسی در خانه نمی‌ماند، هر کس به مسجد و تکیه محله خود می‌رفت و برای غربت و بی‌کسی تو می‌گریست؛ شاید همان شب‌ها بود که مادرها برایمان به جای لالایی شبانه، روضه علی اصغر(ع) و رباب را زمزمه می‌کردند و همان‌ها شد سبب یک عمر خوشی و یک دنیا معرفت از تو که اکنون دست به دست هم داده که بتواند کسانی را که دلشان پیش تو جا مانده را دلخوش به کاری کند، کاری که نه وظیفه است و نه تکلیف، بلکه فقط از روی عرض ارادت و بیعت با آرمان‌هایت است ای شهید سرجدا.
در روزهایی که دل عاشقان سرور و سالار شهیدان در آستانه اربعین ارباب بی‌کفن سوی تربت کربلا متوجه است، عده‌ای حرم نرفته عاشق با چشمِِ دل به زیارت حضرتش می‌روند و پای در ره خدمت به زوار اربعین سیدالشهدا(ع) می‌گذارند.
حال که ایران اسلامی موکب زوار حسینی(ع) شده، چند خانواده حسینی(ع) مسلک و شیعی مذهب و زینبی(س) مرام گامهایشان را استوار کرده‌اند تا قوتی هر چند اندک را برای زائران حسین(ع) تدارک ببینند و با این کار توشه‌ای برای آخرت خود ذخیره کنند.
پخت فلافل صلواتی برای عزاداران حسینی(ع)
تعدادی از زنان، مردان و فرزندان زاهدانی با تشکیل دورهمی خانوادگی و در یک اقدام عاشقانه دست به دست هم دادند و با حمایت افراد خیر خدا دوست اقدام به پخت فلافل و پخش صلواتی آن بین هیئت‌های عزادارای زاهدان و زائران پاکستانی اربعین کرده‌اند.
“مهدی آبده” که این روزها منزل شخصی خود را به صورت داوطلبانه و خودجوش به آشپزخانه صلواتی تبدیل کرده و به طبخ فلافل اقدام می‌کند، درباره این حرکت خانوادگی می‌گوید: اربعین یک جریان است که همه خواهان این هستند که از این قافله عشق عقب نمانند. من سال گذشته در پیاده‌روی ابعین در کربلا دیدم که مردم عراق با چه شور و اشتیاقی از زائران پیاده‌روی پذیرایی می‌کردند و شور حسینی به وضوح در آنها دیده می‌شد.
وی درباره چرایی این اقدام خود گفت: خوشبختانه امسال با افزایش تعداد زائران در زاهدان مواجه هستیم و به نیت اینکه خاطرات پیاده‌روی اربعین بار دیگر برایم تداعی شود و به قصد اینکه استقبالی بی‌نظیر از زائران حسینی(ع) به ویژه برادران و خواهران پاکستانی که وارد شهر می‌شوند انجام دهیم، تصمیم گرفتیم که در حد توان و بضاعت فلافل پخت کنیم و بین زائران و ایستگاه‌های صلواتی توزیع کنیم تا اگر توفیق باشد ناممان در زمره عاشقان امام حسین(ع) ثبت شود.
این شهروند زاهدانی ادامه داد: پخت فلافل کار سختی است و باید همه دست به دست هم بدهند تا بتوان آن را به سرانجام برسانیم که در این کار یک فرد خیر اقدام به خرید دستگاه فلافل زن کرد و هزینه تقریبی 6 میلیون تومانی آن را متقبل شد و بانی کار خیری شد که امروز همه خانواده‌ها در آن سهیم هستند. این دستگاه به صورت اتوماتیک در هر ساعت 4 هزار و 200 فلافل تولید می‌کند که بخشی از این دستگاه نیز ایده و ساخته خودمان بوده و در منزل ساخته شده است.
آبده گفت: در این کار دوستان و اقوام کمک‌رسانی می‌کنند و مخارج آن از محل نذورات مردمی تهیه می‌شود و ما تنها بانی هستیم و توفیق خادمی را عهده‌دار شده‌ایم. عملیات اجرایی و نهایی پخت فلافل از ابتدای هفته جاری به صورت جدی‌تر در زائرسرای “امام رضا(ع)” زاهدان که محل اسکان زائران پاکستانی است آغاز می‌شود؛ در تلاشیم بتوانیم ذره‌ای از ارادت خود به امام حسین(ع) و یارانش را با این کار نشان دهیم که انشالله خداوند یاری‌گر ما باشد.
ثواب خدمت به زائران حسینی(ع) کمتر از زیارت نیست
خانم “مددکاری” یکی از خادمان افتخاری در زمینه پخت فلافل به خبرنگار تسنیم می‌گوید: ما هر چند توفیق نداریم که اربعین را در کربلا و در جوار بارگاه ملکوتی امام حسین(ع) باشیم اما بر این باور هستیم که ثواب پذیرایی از زائران امام حسین(ع) کمبر از زیارت آن حضرت نیست و ما از این طریق دلهایمان را با زائران روانه کربلا می‌کنیم و حاجت خود را در دل طلب می‌کنیم.
وی افزود: این کار ما یک اقدام ناقابل برای زوار امام حسین(ع) است اما همین یکرنگی و خلوص نیتی که بین افراد فعال در این کار موج می‌زند انرژی خاصی به همه می‌دهد و خود انگیزه‌ای می‌شود که هر شب با رحیه بالاتر و اراده راسخ‌تر خود را آماده پخت فلافل برای زائران حسینی(ع) کنیم چرا که این اقدام فقط برای تسکین دل‌های خودمان است تا خود را آرام کنیم.
مددکاری بیان کرد: پدر و مادرهایمان از کودکی واقعه عاشورا برای برایمان تعریف کردند و ما نیز این حادثه را آنقدر نسل به نسل منتقل کردیم که امروز عاشورا تبدیل به یک فرهنگ عالمگیر شده و شاهد هستید که از تمام دنیا در روز اربعین خود را به کربلا می‌رسانند تا از نزدیک عرض ارادت داشته باشند و این شور و اشتیاقی که می‌بینید حاصل همان عشق به حسین(ع) است که از کودکی و با شیر مادر به ما داده شد.
این خادم افتخاری امام حسین(ع) با بغض در گلو و صدایی آرام گفت: امیدوارم این خدمت ناقابل و کوچکم مورد پسند اباعبدالله(ع) واقع شود و سال آینده نام من هم در لیست مسافران پیاده‌روی نجف تا کربلا ثبت شود.
کودک خادم: از کار برای امام حسین(ع) لذت می‌برم
“ملیکا آبده”، تنها 12 بهار را تجربه کرده و همراه مادرش در حیاط خانه در حد توان و بضاعت مشغول خدمت‌رسانی است؛ او که حالا بازی کودکانه‌اش با درایت والدین به خدمت‌رسانی به زوار اربعین تبدیل شده با همان ادبیات کودکانه می‌گوید: پدر و مادرم همیشه برای من از کربلا تعریف می‌کردند و من همیشه این واقعه را در ذهنم تجسم می‌کردم.
وی ادامه داد: حسین(ع) از امامانی بود که با مظلومیت به شهادت رسید؛ من کربلا نرفتم اما آرزو دارم برای یک بار هم که شده به آنجا بروم. مادرم گفته اگر برای دوستان و زائران امام حسین(ع) کار کنم یک روز امام حسین(ع) من را هم به کربلا دعوت می‌کند؛ دوست دارم تا همیشه برای امام حسین کار کنم و از این کار لذت می‌برم.
آتش خاموش نشدنی از عشق حسین(ع)
یکی از جوانان فعال در این مجموعه می‌گوید: خداوند را شاکریم که سلامت و نعمت اربعین را در اختیار ما قرار داد تا بتوانیم از لذت‌های دنیوی دست کشیده و به عشق اخروی نظر کنیم؛ ما کربلا نرفته‌ها آتشی در دل داریم که خاموش نشدنی است اما بعضی مواقع این آتش زبانه می‌کشد و بند بند وجودمان را مملو از عشق حسین(ع) و یارانش می‌کند.
مجتبی می‌گوید: اینکه بتوانیم کاری کنیم که زائران ایرانی و غیرایرانی در آسایش و آرامش به سر ببرند یعنی ما را در زیارت خود شریک کرده‌اند؛ جوانان فامیل با پخت فلافل و توزیع در بین موکب‌های زاهدان، بخشی از ارادت خود را به اباعبدالله الحسین(ع) را نشان می‌دهند.
وی ادامه داد: اینجا کوچک و بزرگ و پیر جوان فرقی ندارد، همه در تلاشند و این کار را با شوق غیرقابل وصف انجام می‌دهند؛ خستگی در کار ما دیده نمی‌شود چون وقتی نام حسین(ع) می‌آید همراه آن انرژی هم می‌آید.
