شریان نیوز: جواد موگویی مستند ساز و فعال رسانه‌ای در جدیدترین پست اینستاگرامی اش روایتی از گفتگوی خود با فریدالدین حداد عادل فرزند ارشد غلامعلی حداد عادل در سفر پیاده روی اربعین را منتشر کرد. موگویی با انتشار تصاویر و ویدئو‌هایی در صفحه شخصی اش در این خصوص نوشت:
«۹۸/۷/۲۴روز چهاردهم
دیشب در موکب کمی سرماخوردم! از بس کولر زیاد بود! کلا عراقی‌ها در همه چیز افراط میکنند!
مثلا قهوه تلخ را تلخ تلخ میخورند!
یا که چای را سیاه سیاه میخورند!
یا شیرینی را شیرین شیرین میخورند!
یا در وقت گرما، کولر و پنکه را تا آخر زیاد میکنند!
یا آب یا چای یا شربت را سرریز می‌ریزنند!
کلا بی‌مبنا افراط میکنند در امیالشان!
القصه! این افراط ما را سرما داد!
در لرز این افراط بودم که یک کلونی ۲۵۰میلیونی در عمود ۷۰۰ دیدم!؛ فریدالدین حدادعادل پسر حدادعادل و مدیر دبیرستان‌های فرهنگ! با ۱۰دانش‌آموز مدرسه. همان که می‌گویند هرکدام ۲۵میلیون شهریه میدهند!
الغرض! رفتم سمت کلونی میلیونی! حرفی شدم با یکی‌شان. گفت من ۵میلیون شهریه دادم! از باب مرض! رفتم نزد حدادِ پسر!
چندی پیش نسبت به تعدد مناصب حدادِ پدر نوشته بودم که چرا ۱۵پست دارد! پرسیدم از شهریه شاگردانش. گفت «شاگردان مدرسه ما فقط ۱۵درصد پولدارند. بقیه را بر اساس وسعشان شهریه می‌گیریم. این دروغ آن روحانی بود»
کمی گیر دادم! گفت”ببین آقای.. “
گفتم موگویی هستم!
گفت”جواد؟ همان مستندسازه؟ پس تو بودی نوشتی بابای من ۱۵منصب دارد؟ “
استدلال آورد که همه این مناصب شغل نیست، اما قانع نشدم. رفتیم سراغ همان شهریه‌های مدرسه. گفت «دانش‌آموز از صبح تا ۹شب در مدرسه است. با دو وعده غذا؛ و دو ماه اردوی دائم»
جمع‌و تفریقش عدد ۲۵میلیون را معقول نشان داد! «تازه ما از همه این را نمیگیریم. فقط از ۱۵درصد بچه‌ها! بقیه بنابه سطح مالی، تخفیف‌های زیاد میگیرند»
دلش پر بود از آن روحانیِ عدالت‌طلب: «این پسر منه! همان روز‌ها یکی از بچه‌های مدرسه کتکش زد! گفته بود بابات نفری ۲۵میلیون پول گرفته!»
خشونت اجتماعی!
عدالت‌طلبیِ این روز‌ها مبنا ندارد. تعریف شده نیست؛ و حتی گاهی انگیزه شخصی و نفسانی دارد. درست مثل اول انقلاب که منافقین و چپ‌های مارکسیستی، بهشتی را مظهر قدرت‌طلبی و اشرافیگری خواندند؛ بخاطر یک دست مبل و ادکلن در خانه‌اش! برای همین امام گفت او مظلومِ انقلاب است.
بیم دارم انتهای عدالت‌طلبی این روز‌ها به ظهور دوباره ترور و فرقانیسم بیانجامد. وقتی عدالت‌طلبی مبنا نداشته باشد، افراط و به تبع آن منجر به خشونت اجتماعی میشود!
درست مثل حال این روز‌های عراق که مبارزه بحق با فساد حکومتی، عراق را دارد در خشونت اجتماعی می‌بلعد! چون این عدالت‌طلبی امنیت را نشانه گرفته.
هر مبارزه‌ی بی‌مبنا، منحرف به افراط خواهد شد خواه عدالت‌طلبی باشد یا دین‌طلبی! خواه پیشتاز آن روحانی باشد یا غیر! افراط در هر مبارزه‌ای چیزی جز تب‌ولرز ندارد! درست مثل کولر موکب عراقی‌ها!»
